O mesmo ocorrera dous anos antes con "In the Deep" de Crash, que foi escrita para o filme pero publicada antes da estrea nun disco de 2003 de Kathleen "Bird" York. A canción aparecía en dous discos previos publicados en agosto de 2006 e febreiro de 2007, pero o comité musical da Academia determinou que estes discos, publicados durante a produción do filme, non cambiaban a elixibilidade da canción. Porén, houbo debates con algunhas cancións, como "Falling Slowly", de Glen Hansard e Markéta Irglová, gañadora do Oscar do 2008. ![]() Conseguiu finalmente que cambiasen a norma para que só puidesen elixirse cancións "orixinais e escritas especialmente para o filme". Kern sentiuse molesto porque gañase unha canción que fora publicada antes de ser empregada no filme. Esta regra cambiou trala vitoria de "The Last Time I Saw Paris", de Lady Be Good, con música de Jerome Kern e letra de Oscar Hammerstein II. O requisito orixinal para optar á candidatura era que a canción aparacese nun filme o ano anterior. ![]() O discurso de aceptación de Drexler consistiu en cantar unhas liñas da canción a cappella e a frase "thank you" (“grazas”). Na 77ª edición dos Óscar Beyoncé interpretou tres dos temas e a canción "Al otro lado del río" de Diarios de motocicleta, que resultou a gañadora, en lugar de ser cantada por Jorge Drexler, os produtores escolleron a Carlos Santana e a Antonio Banderas, temendo unha baixa audiencia. Por exemplo, Robin Williams interpretou "Blame Canada" de South Park: Bigger, Longer & Uncut na 72ª edición dos Óscar en lugar de Trey Parker e Mary Kay Bergman (Bergman realmente faleceu meses antes da cerimonia). Por exemplo en 1965 Robert Goulet cantou todas as cancións.ĭende 1973 ofréceselle a actuación na cerimonia en primeiro lugar ao intérprete orixinal, mais nalgúns casos ningún deles pode facelo ou ben os produtores da gala deciden escoller algún outro. Na 18ª edición dos Óscar comezou a tradición de interpretar as cancións candidatas na cerimonia de entrega, habitualmente por cantantes diferentes aos orixinais. En xuño de 2008 instaurouse como regra que un filme non podía ter máis de dúas cancións nomeadas. Catro filmes lograron candidaturas para tres cancións: Beauty and the Beast, The Lion King, Dreamgirls e Enchanted. Isto conseguiuno por vez primeira Fame en 1980. Non se acreditan no premio os intérpretes a menos que contribuísen á composición.Ī categoría introduciuse na 7ª edición dos Óscar.Įsta categoría é unha das poucas nas que un filme pode recibir varias candidaturas. Entrégase aos compositores dunha canción escrita especificamente para un filme. Subtle and grandiloquent at the same time, One Froggy Evening’s silent-movie story (except for that singing!) is one of Chuck Jones’ most celebrated and brilliant masterpieces.O Oscar á mellor canción orixinal ( Academy Award for for Best Original Song) é un premio entregado pola Academia das Artes e das Ciencias Cinematográficas como parte dos premios Oscar. Inducted into the National Film Archives of the Smithsonian Institution in 2003, One Froggy Evening joins two other Jones masterpieces there, What’s Opera, Doc? and Duck Amuck confirming their classical immutability. ![]() Portrayed by: Bill Roberts (1955) John Hillner (1990) Jeff McCarthy. It is but a frog after all, and without believability, it wouldn’t have been as shocking as it was, when seconds later it burst into “Hello my baby, hello my darling, hello my rag-time gal …” The true hallmark of the Jones genius was, is, that always there must be believability, without which none of these fables would have the life they do. Hello my baby, Hello my darling, Hello my ragtime gal Everybody do the Michigan Rag. That may sound ridiculous-who knows that is the way amphibians blink? I know it, so I have to put it in, and you’d better be impressed!” - Chuck Jones, Chuck Reducks “I felt I had to make the frog believable in a very short time, so when he pulls himself out of the tin he slips a little bit, and when he blinks he blinks upward. Unnamed at the time, the singing frog tormented and abused the man who discovered him, driving him to rack and ruination in just six and a half minutes. A slinky, slimy green amphibian made cartoon history when it premiered in movie theaters across the country on December 31, 1955.
0 Comments
Leave a Reply. |
Details
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. ArchivesCategories |